Əsrlərlə xalqımızın yaddaşından süzülüb gələn, dildən-dilə keçən inancalar həmişə marağımıza səbəb olmuşdur. Nə qədər "İnanmıram", «Yalandır» desək də, az da olsa bu inam və etiqadlara qulaq vermişik. Xalqımızın gözəl bayramlarından biri olan «Novruz»da tonqal üstündən tullanmaq, qulaq falına çıxmaq, subay qızların fal baxmaları və yaxud uzaq yola çıxanın arxasınca su atmaq kimi inanclar həyatımızda özünə yer tutub. Hər bir xalqın özünəxas mədəniyyəti, adət-ənənələri, mərasim və inancları var. Bizim xalqımızın da bəzi özünəməxsus olan bu inanclardan bir neçəsini qeyd edək. Axır çərşənbə gecəsində pis danışmaq, kefsiz olmaq, nalayiq hərəkətlər etmək olmaz. Deyərlər ki, insanın bu çərşənbə axşamı hər əməli, istəyi, fikri, davranışı təzələnir. Ayağının altı qaşınan təzə başmaq geyəcək, ya da uzun yol gedəcək – deyərlər. Ayağının baş barmağı böyük olanın bəxti açıq olar – deyərlər. Ayağın özgə dabanına toxunsa, aranızda dava düşər – deyərlər.   Başqasının ayaqları üstündən adlayan adamın boyu qısa olar – deyərlər. Başı daz olanın ağlı da çox olar – deyərlər. Barmağında xalı olan qadın yaxşı xörək bişirər – deyərlər. Barmaqları arxaya qatlanan adam nəcib, bacarıqlı sayılar. Bazar günü dırnaq tutularsa, sovqat gələr – deyərlər. Başından hörümçək sallansa, deyərlər səfərdən adamın gəlir. Bir-birinin gözündən öpənlərə: — Bir-birinizdən aralı düşərsiniz – deyərlər. Bara göz dәyməsin deyә, bostanın ortasında basdırılmış ağaçın başına quru һeyvan kәllәsi qoyar — deyərlәr ... ardı »